موزۀ حمام گرده متعلق به دوران صفویه یکی از آثار تاریخی شهر میمه است که به موزه مردم شناسی تبدیل شده است. این حمام با مساحتی حدود 300 متر مربع در مجاورت مسجد جامع به شماره 14195 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در قدیم حمام‌ها یکی از مهمترین بناهای شهری به شمار می رفتند. عوامل مختلفی در ایجاد فضاها و قسمت های حمام نقش داشته که از مهمترین آنها می توان به کنترل دما، رطوبت، نحوه دسترسی و قرارگیری در داخل بافت شهری با آب روان و ایجاد خروجی فاضلاب اشاره کرد. آبگرم میمه در فضایی به مساحت سیصد متر مربع واقع در مجاورت مسجد جامع، بنایی از دوران صفویه است که در سالهای اخیر به ثبت سازمان آثار ملی و سازمان حفاظت میراث فرهنگی رسیده است.
این بنا مانند سایر حمام‌های باستانی از سه قسمت سربینه (تخت رخت)، میانداری (میدان بین سربینه و گرمینه) و گرمینه (گلخانه) تشکیل شده است. حمام میمه برخلاف سایر حمام های تاریخی شهر حمام کوچک یا مردانه نداشت و مردان طبق برنامه (عصر و عصر) از آن استفاده می‌کردند. سردر حمام میم مستطیل شکل است و سقف گنبدی آن روی چهار ستون قطور قرار گرفته است. گلخانه یا حمام در مقطع مربعی با ستونهای ضخیم در امتداد ستونهای گلخانه است. این حمام دارای سقف طاقدار و ستونهای نسبتاً بلندی است. مصالح مورداستفاده در ساخت حمام گرده میمه، آجر و آهک است.
بنای تاریخی حمام میمه در سال 1385 با همکاری شهرداری میمه و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان به موزه تبدیل شد. موزه میمه در دستۀ موزه‌های مردم‌شناسی طبقه‌بندی می شود. هدف اصلی آن در آغاز شناساندن فرهنگ، سنت‌ها، حرفه و تجارت محلی به مردم منطقه بود. بخش‌های مختلفی از جمله پذیرش، اطلاع‌رسانی و بلیت‌فروشی، پذیرایی و سازمان‌های مردم نهاد، سالن نمایشگاه‌های تجاری، سالن نمایشگاه مواد و بخش کشاورزی در این موزه فعالیت می‌کنند. موزه مردم شناسی حمام میمه تاسیس شده و قدمتی حدود 400 سال دارد و 600 شی قدیمی و تاریخی در آن نگهداری می‌شود. ابزار کار قدیمی که برای ساختن خانه‌ها استفاده می شد، ابزار قدیمی کشاورزی قوم میمه، صندلی، دیگ، جعبه و صندوقچه‌های یخی قدیمی، گاو آهنی، ابزار پخت نان و شلاق، انواع وسایل زندگی در گذشته منطقه میمه و شهرهای اطراف در این موزه نگهداری می‌شود. این حمام در خیابان فرهنگ روبروی مسجد جامع در شهر میمه قرار دارد.