هرمزگان به مرکزیت بندرعباس، های یکی از استان جنوبی ایران است که به دلیل مجاورت با دریا آب و هوای گرم و مرطوب دارد. طبق روال معمول در شهرهای جنوبی و ساحلی، مردمان این خطه بسیار خونگرم و سرزنده هستند و به برپایی آیین ها و آداب و رسوم و حفظ سنت هایشان عمیقاً پایبندند. به دلیل مجاورت این استان با سیستان و بلوچستان از شرق، کرمان از شمال، فارس و بوشهر از غرب و شمال غربی، می توان ترکیب قومی متنوعی را در این استان مشاهده کرد که بالطبع منجر به ایجاد پوشش های متنوع در اینجا نیز شده است. اقوام بلوچ و مردم عرب زبان دو گروه عمده ساکن استان هرمزگان را شکل می دهند. با وجود شباهت لباس محلی این خطه به لباس های بلوچ و هندی و از سویی نیز وجود نشانه هایی از لباس محلی و سنتی عربی، لباس هرمزگان همچنان دارای خصایصی منحصر به فرد است. زنان این خطه به تناسب موقعیت دو نوع پیراهن متفاوت، یکی بلند تا مچ پا و دیگری تا زیر زانو به تن می کنند. این زنان مانند اکثر جنوبی های ایران چادر به سر می کنند؛ چادر بندری را در رنگهای بسیار متنوع و طرح های زیبا، عموماٌ به رنگ خردلی، خاکستری مایل به آبی می شناسیم. رنگ پیراهن سبز، صورتی، بنفش و آبی است و جنس پارچه به تناسب اقلیم خنک و نازک انتخاب می شود. زنان استان هرمزگان شلواری گشادی به پا می کنند که قسمت پایین و مچ آن تنگ است و حاشیۀ پایین آن تزیین شده است. در برخی نقاط این استان زنان از برقع برای پوشاندن صورت استفاده می کنند که در همه جا رایج نیست و معمولاً زنان متأهل از آن استفاده می کنند. به دلیل گرمای هوا زنان هرمزگان معمولاً از صندل به عنوان پاپوش استفاده می کنند. مردان این خطه اکثراٌ پیراهن سفید رنگ به تن می کنند. آنان مانند عرب های خوزستان لباسی یکسره بلند می پوشند که دشداشه نام دارد و روی آن پوشش دیگری به نام بشت یا خاجیه بر تن می کنند که از جنس پشم نازک است. به دلیل جلوگیری از گرمای هوا مردان این خطه پارچه ای روی سر می گذارند که چفیه نام دارد و برای ثابت نگه داشتن آن حلقه ای دستباف روی آن قرار می دهند.
