پناهگاه حيات وحش لوندويل
پناهگاه حيات وحش لَوَندِويل به گستره بیش از 1000 هكتار، در 5 کیلومتری شهرستان آستارا، در استان گيلان جای دارد. واژه «لوندویل» در زبان تالشی به معنای «رویشگاه گلها» است. لندویل از سال 1352 خورشیدی پناهگاه زیستی به ویژه برای پرندگان شد، در این سرزمین بخشی از جنگلهای هیرکانی و بخشی از جنگلهای جلگهای دریای کاسپین به هم پیوستهاند و پیرامونشان را دریا، مردابها، درختزارها و تپههای ماسهای فرا گرفته است و دورتر از آنها نیز تا چشم کار میکند شالیزارها و انارستانها گسترده است. پناهگاه لندویل از جنوب با شهر لوندویل، از شمال با شهر آستارا، از شرق با دریای خزر و از غرب با جاده آستارا به لوندویل پیوند دارد. روستاهاي غلام محله، امامزاده، داداشآباد و سيبلي در پیرامون لوندویل هستند. میانگین ارتفاع پناهگاه حیات وحش لندویل 20 متر از سطح دریاهای آزاد پایین‌تر است و میزان بارندگی نیز بالا است.
اگرچه لوندویل در استان گیلان واقع شده است اما تاثیر زیادی از فرهنگ تالشی گرفته و به دلیل همسایگی با استان اردبیل، از مردمان این خطه نیز متاثر بوده است.د ر این سرزمین شمالی مردمان به زبانهای فارسی، ترکی آذری و تالشی سخن می‌گویند.
لندویل پناهگاه گونه‌هایی همچون گراز، روباه، سمور، مارال، گوزن زرد ایرانی، عقاب طلایی، پری شاهرخ، پلیکان، قوی فریاد کش، انواع اردک‌ها، حواصیل، گیلانشاه خالدار و درنا است که شمارشان به 125 گونه میرسد. اما درختزارهای لندویل زیستگاه قرقاولها است که یکی از زیباترین پرنده‌های ایران است.
پناهگاه حیات وحش لندویل همچنین میزبان گونه‌های زیادی از پرندگان مهاجر است که عموما برای فرار از سرمای زمستان در این سرزمین پناه میگیرند چرا که این پناهگاه در مسیر مهاجرت پرندگان از سیبری به مناطق گرم زمین واقع شده است.
از طرفی نزدیک به 100 گونه گیاهی ارزشمند و 50 گونه گیاه دارویی و 65 گونه تزئینی در این منطقه شناسایی شده است که شماری از آنها بومزاد یا اِندِمیک هستند، در این میان میتوان از نی، لویی، انار بومی، توسکای قشلاقی، ازگیل، لرگ، لیلکی، تمشک و گیاهان مردابی گوناگون نام برد.
جدای از پناهگاه حیات وحش لندویل، از میان گردشگاههای بخش لندویل که گردشگران از دیدن آنها بهره میبرند، میتوان آرامگاههای بابا حسن و محمد دوست و بابا علی، گردشگاه ساحلی ۱۷ هکتاری صدف، روستای باستانی سیبلی، جنگل لاتون، آبشار لاتون به بلندای حدود 100 متر، آبشار میه کومی، آب گرم کوته کومه، ییلاقهای لاتون و باباعلی و اسبینه، پارک ساحلی شهر لوندویل در کناره رود چلوند، شالیزارهای سیبلی را نام برد. همچنین این سرزمین سرچشمه شن، ماسه و صدف است و همین توانایی امروزه یکی از آسیبهای زیست محیطی را موجب شده است که باید از آن جلوگیری کرد.