شهر سلطانیه در شمال کوه های سلطانیه و جنوب کوه های طارم در نزدیکی جاده ترانزیتی تهران، زنجان، بازرگان واقع شده است. این شهر در ارتفاع ۱۸۸۰ متری از سطح دریا و در فاصله۴۰ کیلومتری جنوب شرق استان زنجان قرار دارد. وجود چمن سلطانیه (یکی از زیباترین چمنزارهای دنیا) و قرارگیری کوه ها در اطراف آن این منطقه را در ردیف نواحی بادخیز قرار داده و سبب ایجاد آب و هوای نسبتاً معتدل و مایل به سرد و خشک شده است.
شهر سلطانیه امروزی، به عنوان مرکز بخش، متشکل از سه دهستان به نام های «سلطانیه»، «سنبل آباد» و «گزلدره» است.
سلطانیه در گذشته مورد توجه اقوام مختلف بوده است. یکی از علل مهم شکل گیری این شهر عامل اقتصادی است. بنا بر مستندات تاریخی این شهر نخستین بار در دوران ایلخانان مغول بنا شد و ویژگی های مربوط به شهرهای ایران دوران اسلامی را دارا بوده است. در سلطانیه علاوه بر ارگ، مجموعه ای از بناهای عمومی، دینی، تربیتی و اقتصادی ساخته شد که بنا به اندیشه سازندگان هر یک از این ساختمان ها در جایگاه خود در بخشی از شهر قرار گرفت. گنبد سلطانیه و مقبره اولجایتو به صورت نمادی برای این شهر درآمده است. منابع غنی آب های زیرزمینی و رودخانه های اطراف که در جنوب غربی، جنوب شرقی و شمال غربی به سمت سلطانیه جریان دارند برای مصارف کشاورزی و شرب مورد استفاده قرار می گیرند. اکنون شهر سلطانیه توانایی توسعه و پیشرفت را با حفظ ظاهر سنتی و میراث تاریخی خود دارد و در طی سالیان اخیر نقش مهم و اساسی در زمینه گردشگری استان زنجان ایفا نموده است.
زبان مردم سلطانیه ترکی و بیشتر مردم آن مسلمان و شیعه مذهب هستند.