موزه ملی قرآن

موزه‌ی ملی قرآن کریم واقع در شمال غربی تقاطع خیابان امام خمینی (ره) و خیابان ولی عصر (عج)، تنها موزه‌ی تخصصی ایران در زمینه‌ی هنرهای قرآنی است. این موزه در فضایی به مساحت 10000 مترمربع برپا شده و سه بخش اصلی موزه، کتابخانه‌ی تخصصی و بخش اداری در آن قابل‌تفکیک است. بنا به‌طور کامل در زیرزمین و در عمق 14متری ساخته شده است. علاوه بر مجموعه قرآن‌های خطی متعلق به یک دوره‌ی زمانی طولانی، از سده‌ی چهارم هجری تا اواخر عصر قاجار، این موزه همچنین راوی سیر تحول سایر هنرهای مرتبط با کتابت قرآن کریم از جمله تذهیب، تشعیر، تجلید، خوشنویسی و هنرهایی از این دست است. آثار موزه در سه بخش به قرار زیر به نمایش درآمده است: 1. بخش تاریخی - فرهنگی؛ 2. بخش اشیاء قرآنی؛ و 3. بخش آثار معاصر. 
در نخستین بخش از این موزه مجموعه نسخ خطی و چاپ سنگی قرآن کریم، دیوان شعرا، طومارها، کتب ادعیه و قطعات قرآنی به چشم می‌خورد. آثار هنرمندانی چون میرعلی هروی، محمدابراهیم قمی، عبدالقادر حسینی و ام‌سلمه در این بخش از نمایشگاه جای دارد. بخش دوم شامل اشیایی مانند ظروف، گلدان، جعبه، قلمدان و سکه است که در تزیینات آن به نحوی از آیات قرآنی و یا ادعیه بهره برده‌اند. بخش سوم موزه به نمایش آثار هنرمندان معاصر به‌ویژه خوشنویسان و نقاشان اختصاص یافته است که تابلوهای نقاشی، خوشنویسی و نقاشی‌خط ایشان در این بخش نگهداری می‌شود. موزه در حال حاضر 650 اثر فاخر قرآنی را در خود جای داده است. افزون بر آثار موزه، نمی‌توان از معماری داخلی آن نیز چشم پوشید که برگرفته از سبک معماری ایرانی - اسلامی است و در هر یک از سه طبقه‌ی آن بخشی از نقش یک شمسه به چشم می‌خورد.

از جمله بخش‌های جنبی این موزه می‌توان به نمازخانه، تالار مطالعه، تالار امانت نشریات، تالار سمعی - بصری، فروشگاه و مکان‌هایی برای استراحت و پذیرایی از بازدیدکنندگان و نیز آمفی‌تئاتری برای برگزاری مراسم مختلف اشاره کرد. نخستین گام‌ها در جهت برپایی موزه‌ی ملی قرآن کریم در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، یعنی سال 1354، آغاز شد؛ این تلاش‌ها تا 1373 ادامه یافت و در این سال بنای موزه تکمیل شد. در نهایت، موزه‌ی ملی قرآن کریم در سال1384 به دست معاون رئیس جمهور وقت و با ریاست احمد مسجدجامعی گشایش یافت.