«آبیدَر» نام کوهی است، که رو به شهر و در جنوب غربی سنندج در کردستان جای گرفته است. کوه آبیدر به گویش بومی کردی «ئاویه‌ر» خوانده میشود، یا از آبدره میآید یا از آب به در، زیرا در پیرامون و دامنه آبیدر چشمه های بسیاری می جوشد، که قنات سازه های تاریخی خسروآباد، آصف و وکیل را سیراب میکنند.
آبیدر از دو کوه به نامهای آبیدر بزرگ با 2550 متر بلندا و آبیدر کوچک با 2350 متر پدید آمده است. آبیدر در زون سنندج تا سیرجان جای دارد. از سازندهای زمینشناختی در آبیدر میتوان شیل های خاکستری سیاه، سنگ های آتشفشانی و رسوب های کواترنر را نام برد. گفتنی است که در پژوهش های باستان شناختی، سفال‌هایی از دوره‌های مس و سنگ در دامنه کوه آبیدر یافت شده است.
بخش های گردشگری در آبیدر هستند مانند کانی شفا، ماماتکه،کانی بانته، گویزه کویر، خضر زنده، تاقه‌دار، باغ امیریه، هفت آسیاب، بان شلانه، کچک قرآن، کانی کچک و قله آبیدر. همچنین در دامنه آبیدر یک پارک جنگلی در بلندای 1600 متری تا 2500 متری از تراز دریا و به گستره 2800 کیلومتر چهارگوش جای دارد. میان پوشش گیاهی جنگل آبیدر میتوان گیاهانی همچون زبان گنجشک، کاج سیاه، کاج تهران، سرو نقرهای، سرو خمرهای، تایله و اقاقیا را نام برد.
