عبا به عنوان یکی از مهمترین صنایع دستی که از لحاظ مرغوبیت و ظرافت به شهرت جهانی رسیده است. محل اين صنعت در كارگاههاي عبابافي محمديه بوده كه در دل زمين حفرو كنده شده است .و در زمان اوج رونق این صنعت بيش از پانصد دستگاه عبابافي در اين سردابه ها داير و فعال بوده

تا صد سال پيش درميان ايرانيان عبا ارج و قربي داشت و پوششي براي مردان به خصوص ميانسالان و پيران محسوب مي شد، از اين جهت سعي مي گرديد بنا به سلايق و قدرت خريد مردم عباهاي مختلف تهيه شود و در بافت آن چه از نظر رنگ و جنس و چه از نظر دوخت توجه خاص مي شد. مثلاً براي هر قشر جامعه نوعي عبا بافته مي شد. عباي نازك و ظريف براي اعيان و تجار و كسبه، عباي مويي براي كشاورزان و عباي ضخيم و كلفت براي ساربانان و چوپانان بافته مي شد. 

تمامي مراحل و مواد اوليه اين صنعت به صورت دستي بوده و پارچه بافته شده فقط به عنوان عباي زمستانه محسوب مي شود .  از كرك شتر و پشم گوسفند براي بافت آن استفاده مي شود . مراحل مختلف بافت عبا عبارتند از تهيه پشم –حلاجي – رنگرزي  نخ ريسي – عبابافي – پرداخت – اطو – دوخت مي باشد . 

عمر هر عبا 30 الي 40 سال بوده به شرط آنكه از بيد خوردگي آن جلوگيري شود.

 این هنر از سالیان دراز در محله محمدیه نایین مرسوم بوده و در زمان صفویه به اوج خود رسیده،  به طوریکه به سایر شهر های ایران و حتی کشورهای عراق و سوریه نیز صادر می شده است. عباي نايين در دوره قاجاريه نیز رونق و به طور گسترده رواج داشته و در سال 1350 میزان صادرات عبای نایین سالیانه 300 تا 9000 طاقه بوده است. اما در عهد پهلوي با گرايش به فرهنگ غرب اين پوشش سنتي رو به افول نهاد تا به امروز كه مورد مصرف آن به حداقل رسيده است. از نظر نوع بافت، نوع مواد اولیه به کار رفته و کیفیت این نوع عبا تنها در نایین بافته می شود و نمونه دیگری در کشور ندارد.

مجموعه عبا بافی نایین به شماره 14161 مورخ  9/11/1384 ثبت ملی شده 

آدرس :محله محمدیه - محله میدان بالا- جنب آب انبار سیدمحمدعلی