قیصر امین پور شاعر بزرگ معاصر ایران یکی از تاثیرگذارترین شاعران دوره ی پس از انقلاب اسلامی است. او از فعالان عرصه ی شعر دفاع مقدس بود و هم در عرصه ی شعر کلاسیک و هم در شعر نو از بزرگان به شمار می رود. گروهی بر این عقیده اند که قیصر از شعر دفاع مقدس به شعر عاشقانه رسید و برخی دیگر قیصر را بزرگترین شاعر انقلاب می نامند.
امین پور این گونه خودش را معرفی کرده است "من قیصر امین پور متولد دوم اردیبهشت 1338 در گتوند هستم. جایی بین دزفول و شوشتر در استان خوزستان که الان شهری شده ولی آن موقع بخش بود. قبل از ورود به دبستان ما را به مکتب خانه فرستاده بودند؛ یکی دوسالی به آشنایی با مقدمات، الفبا، قرآن و اینطور درس هایی که در مکتب خانه ی آن زمان بود گذشت. بعد در هفت سالگی در همان گتوند وارد دبستان شدم دوره ی راهنمایی و دبیرستان را در شهر دزفول گذراندم. سال 1357 همزمان با پیروزی انقلاب، در دانشگاه تهران در رشته ی دامپزشکی قبول شدم." قیصر امین پور پس از چندی از رشته دامپزشکی انصراف داد و وارد رشته ی علوم اجتماعی شد که آن را هم رها کرد و سرانجام در سال 1363 به تحصیل در رشته ی ادبیات دانشگاه تهران شد.
همزمان با تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد در سال 1367 به تدریس پرداخت و در سال 1369 در مقطع دکترای ادبیات فارسی پذیرفته شد و همزمان به تدریس در آن دانشگاه پرداخت و سرانجام در سال 1376 با راهنمایی استاد شفیعی کدکنی از پایاننامه دکترای خود با عنوان سنت و نوآوری در شعر معاصر دفاع کرد. قیصر امین پور در سال 1366 به همراه بیوک ملکی و عموزاده خلیلی، نشریه ی سروش نوجوان را بنیان نهاد که تا سال 1383 انتشار این مجله با مسولیت امین پور در سمت سردبیری آن ادامه داشت. این مجله ی با ارزش یکی از معدود مجلات مرتبط با نوجوانان به شمار می رفت. امین پور در سروش نوجوان با راهنمایی و هدایتگری خود در پرورش شاعران جوان و نوجوان کمک شایانی کرد.
سرانجام قیصر امین پور پس از سالها فعالیت در حوزه ی ادبیات، فرهنگ و انجام خدمات ارزشمند به علت عوارض تصادفی که از سال 1378 برای او پیش آمد و بعد از تحمل درد در یک دوره ی هشت ساله به ناگاه در ساعت 3 بامداد هشتم آبان 1386 درگذشت و عزمیتش شعر زیبایش را به یاد می آورد " حرفهای ما هنوز ناتمام/ تا نگاه میکنی/ وقت رفتن است/ باز هم همان حکایت همیشگی/ پیش از آنکه با خبر شوی/ لحظهی عزیمت تو نگزیر میشود/ آی.. ای دریغ و حسرت همیشگی/ ناگهان/ چه قدر زود دیر می شود.