پرورش کرم ابریشم و تولید کرم ابریشم برای بافندگی پرونده‌ای چندملیتی است که پس از بررسی در هفدهمین کمیتۀ بین‌المللی پاسداری از میراث ناملموس در شهر رباط مراکش، ثبت جهانی شد. با ثبت این پرونده در فهرست میراث ناملموس یونسکو، شمار آثار ثبت‌شدۀ ایران در این فهرست به 21 پرونده رسید.
پرورش کرم ابریشم و تولید ابریشم برای بافندگی فرآیندی دشوار و زمان‌بر است که از تولید مادۀ اولیه تا محصول کاربردی نهایی را دربرمی‌گیرد. این فرآیند از پرورش کرم ابریشم، تولید الیاف، ریسندگی، تبدیل الیاف به نخ ابریشم، و استفاده از این نخ در تولید محصولات متنوع صنایع‌دستی را شامل می‌شود. قالی ابریشمی، پارچۀ ابریشمی، پرده‌های ابریشمی و برخی از رودوزی‌های سنتی به کمک نخ ابریشم بخشی از هنرهای دستی در این حوزه است. محصولات ابریشم همواره در طول تاریخ آثاری گرانبها به شمار می‌آمده و به‌نوعی برای مالک آن نشانی از تمکن مالی، ارزش و جایگاه والای اجتماعی داشته است.
این دانش و مهارت پس از معرفی از سوی چین به دنیا، به واقع از همان اوان ورودش به دنیای هنر، صنعت و تجارت موضوعی چندملیتی بوده است. به گونه‌ای که یک مسیر پرآوازۀ تجاری را از هزارۀ سوم پیش از میلاد به نام خود ثبت کرده است. جادۀ ابریشم مسیر ارتباطی چین با دریای مدیترانه بود که در مسیر خود از کشورهای آسیای میانه و برخی کشورهای آسیای غربی عبور می‌کرد. ابریشم ایرانی در دوران ساسانی به کل جهان آن روز عرضه می‌شد و تا چندی پیش این هنر همچنان در استان‌های شمالی، خاصه گرگان و گلستان، تا کاملاً رایج و پررونق بود.
دانش و مهارت بومی تولید ابریشم پیش از این در سال 1396 در فهرست ملی میراث ناملموس ثبت شده بود. در پروژۀ یونسکو، افغانستان، آذربایجان، ترکیه، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان دیگر کشورهای همکار با ایران هستند. پیش از این، ۱۷ میراث ناملموس از جمله مهارت سنتی قالی‌بافی در کاشان، ردیف موسیقی ایرانی، تعزیه، موسیقی بخشی‌های خراسان، نقالی و داستان‌سرایی نمایشی در ایران، نوروز، هنر ساختن و نواختن کمانچه، آیین‌های پهلوانی یا زورخانه‌ای، مهارت ساخت و نواختن دوتار، دانش ساخت لنج، فرهنگ پخت و تقسیم نان لواش، قالی‌شویان، مهارت‌های سنتی قالی بافی در فارس، چوگان، نگارگری ایرانی، آیین زیارت کلیسای تادئوس و برنامه ملی پاسداری از هنر خوشنویسی، به نام ایران و یا مشترک با کشورهای دیگر در یونسکو ثبت شده است.
