ابیانه روستایی در بخش مرکزی شهرستان نطنز، از توابع استان اصفهان است. این روستا در دامنه کوه‌های و در ارتفاع ۲۲۲۲ متری از سطح دریا واقع شده است.
گویش ابیانه ای یکی از گویش‌های مرکزی ایران به‌شمار می‌رود و مانند دیگر گویش‌های مرکزی دارای ویژگی‌های منحصربه فردِ آوایی، صرفی است، فرهنگ، رسوم و پوشش مردم ابیانه به شکل سنتی خود باقی مانده و همین موضوع به یکی از جاذبه های گردشگری ابیانه تبدیل شده است.
قدمت بناها و خانه های این روستا طبق بررسی های انجام شده به دوران سلجوقیان، ساسانیان، صفویان و قاجاریان باز می گردد. کاوش های باستان شناسی در این روستا به بقایای یک قلعه ساسانی رسیده است و این کاوش ها هنوز هم ادامه دارد.
ابیانه دارای 11 مسجد و چند زیارتگاه است، بهترین زمان سفر به این روستای تاریخی بهار و تابستان است چراکه در این فصول ابیانه دارای آب و هوای معتدل است.
صنایع‌دستی مانند گلیم و گیوه از مهم‌ترین سوغات ابیانه به حساب می‌آیند. شغل اصلی مردم ابیانه کشاورزی و دامپروری است و صنایع‌دستی از فعالیت‌های جنبی مردم روستاست. در کنار صنایع‌دستی، خشکبار و محصولات کشاورزی هم از سوغاتی‌های مردم روستا به حساب می‌آید.
ابیانه به سرخ ترین سکونتگاه ایران شهرت دارد، چراکه خانه‌های روستای ابیانه سرخ‌رنگ است و معماری متحدالشکلی دارد. اکثر این خانه ها از بیرون شکل واحدی دارد و همین شباهت، نظم زیبایی در روستا به وجود آورده است.
.JPG)
