تپه مصلی

در انتهای خیابان امام آذرشهر در ساحل شمالی رودخانه دهخوارقان واقع است که مردم محل آن را (یوواداغی) یا ( دوواداغی) و خواص (مصلی داغی) می نامند. بالای تپه پوشیده از الواح و سنگ نبشته های قبور است و در میان آن نه تنها کتیبه ها، بلکه سنگ نبشته ها و قطعه سنگ های منقش فراوانی نیز به چشم می خورد که اغلب متعلق به سده های 7 و 8 هجری قمری است. در وسط این گورستان، مصلی یا نمازگاه بزرگی به طول و عرض متجاوز از یکصد متر تعبیه شده است که سطح آن حدود یک متر از کف گورستان بلندتر است، محراب آن از سنگ و آجر بنا گردیده است، سنگها مربوط به قبور دوران های پیشین است، فقط طاق سنگی منقوش وسط محراب سنگ قبر مرمرین به طول عمودی به دیوار نصب شده که در روی آن چند بیت فارسی و دو آیه قرآن مجید و چند عبارت عربی به خط ثلت دل انگیز بطور برجسته کنده شده و چند ترنج و اسلیمی خوش طرح بر زیبایی آن افزوده است. ظاهراً حجاری سنگ در سده های 8 و 9 هجری قمری صورت گرفته  است.