پاییز طلایی آهار

برخی پاییز را پادشاه فصل ها می‌نامند و رنگارنگی این فصل را عامل برتری آن نسبت به فصول دیگر می دانند به طوری که حتی اگر شما هم نخواهید به تماشای دنیای رنگ ها بروید، درختان حیاط و کوچه و محله به استقبالتان می‌آیند.

این بار می‌خواهیم شما را به جستجوی پاییز در همین حوالی راهنمایی کنیم. جایی در نزدیکی تهران و به معنای واقعی پاییز! مقصد روستای آهار از بخش رودبار قصران در استان تهران است. روستایی تاریخی و زنده...

برای رسیدن به آهار از هر نقطه شهر تهران که هستید خود را به جاده لشگرک برسانید و از آن جا به سمت جاده اوشان فشم روانه شوید. اولین روستایی که از آن عبور خواهید کرد حاجی‌آباد است و چند کیلومتر جلوتر به اوشان می‌رسید. برای رسیدن به روستای آهار باید در اوشان از جاده اصلی خارج شده و به سمت شمال غربی جغرافیایی خود در جاده آسفالته آهار از میان باغات منطقه عبور کرده تا خود را به میدان اصلی روستای آهار برسانید.

آهار در تمام فصل‌ها زیباست و قطعا در هر زمان از سال زیبایی‌های متفاوتی دارد. اما با شروع فصل پاییز درختان فراوان روستا، جامه رنگین به تن کرده و برگ‌ریزانی به راه می‌اندازند که تماشا دارد. اگر بخواهید پاییز طلایی آهار را ببینید، آبان ماه بهترین زمان بازدید از این روستا است. هر چند این زمان تقریبی است و هر سال با توجه به شروع زودهنگام یا دیرهنگام سرما، این تاریخ می تواند کمی زودتر یا دیرتر فرا برسد.

به غیر از پاییز، بهار آهار هم دیدنی است و اردیبهشت هم به دلیل وجود شکوفه‎های سیب و گیلاس قطعا شما را جذب خواهد کرد.

در مجاورت روستای آهار، آبشاری با نام شکرآب شکل گرفته است که برای رسیدن به آن باید از داخل کوچه باغات روستا عبور کرد.

از درون روستا، نمای قله آهاربشم به ارتفاع 3125 متر دیده می‌شود. در این فصل اولین برف‌های فصل سرد سال در کوهستان باریده است و کوه های اطراف را سپیدپوش کرده است.

خوشبختانه در روستای آهار هنوز کوچه باغ های آرام و بدون ماشین و موتور وجود دارد. قدم‌زدن در کوچه باغ‌های روستا با عبور هر چند دقیقه یک بار چند قاطر و اسب از کنار شما و سلام و علیکی شیرین با باغدارانی که برای سرکشی عازم زمین‌ها و باغ‌های خود هستند همراه می‌شود.

دو طرف مسیر را درختان سیب و آلبالو و گیلاس و گردو پوشانده است و پاییز رنگ به رنگ بر شاخه های درختان نشسته است. رنگ طلایی برگ‌های درختان با تلألو نور خورشید که به سختی از میان شاخ و برگ انبوه باغ‌ها به زمین می‌رسد، گام‌هایتان را کندتر و کندتر می‌کند و شما را به تماشا وا می‌دارد.

زمین با برگ‌های زرد و قرمز فرش شده است و باد ملایم و خنک پاییزی برگ‌ریزانی به راه انداخته است.

زیباترین پاییز و برگ ریزانی که می‌شود دید همینجاست. برگ درختان هر چند به زردی رسیده اما هنوز تازه و نرم است و از صدای خش خش زیر پا خبری نیست. وقت آن است که بر روی فرش طلایی زمین دراز بکشید و ذره‌ذره‌های خورشید را از میان رقص برگ‌ها از آن خود کنید.

مسیر را به سمت امامزاده و آبشار شکرآب ادامه داده تا به رودخانه شکرآب که درون دره آهار جاری است برسید. آب رودخانه به شدت سرد و غیرقابل تحمل است.

به درون دره‌ای دیگر وارد می‌شوید که دیواره‌های بلند و سنگ‌هایی معلق بر روی آن در طرف دیگر دره حیرت‌انگیز است.

امامزاده نزدیک است. از روستا تا امامزاده راه مالروي مشخصي وجود دارد كه در دوراهي‌ها، جهت درست مشخص شده است. بناي امامزاده مربوط به زمان قاجاريه و مدفن امامزاده سيد زاهد و سيد طاهر است.

آبشار شکرآب آهار به فاصله ۱۰ دقيقه اي از امامزاده سید طاهر شکرآب قرار گرفته است.

حجم آب آبشار با توجه به این که در پاییز هستیم نسبتا خوب و آب آن شفاف است. قطرات آب، غلتان بر روی سنگ های صیقلی به پایین دست می ریزد و همین باعث شده هوا در پای آبشار بسیار سردتر از کل مسیر باشد.

این سرما بهانه خوبی است که دیزی قهوه خانه کنار امامزاده را امتحان کنید و دقایقی هم‌نشین قهوه‌چی باصفای آن شوید.

البته  از آهار مسیر کوهپیمایی زیبایی وجود دارد که به روستای متروکه ده‌تنگه می‌رود. پیمایش این مسیر یک روزه امکان پذیر است و با توان بدنی متوسط هم می‌توان آن را در مدت دو تا سه ساعت اجرا کرد.

هم‌چنین مسیر اصلی صعود به قله قلعه‌دختر نیز از روستای آهار شروع می‌شود. آبشار فصلی چهل‌پله کمی بعد از ده‌تنگه و در مسیر صعود به قله قلعه‌دختر واقع شده است.

اما چند نکته‌ای که لازم است در سفر طبیعت‌گردی به آهار به آن توجه داشته باشید:

-  معمولا امکان پارک ماشین در میدان اصلی روستای آهار و اطراف آن وجود دارد.

 -  خوشبختانه سرویس بهداشتی عمومی در ورودی روستا وجود دارد.

-  رعایت کردن مسائل بهداشتی و زیست محیطی وظیفه هر گردشگر است و پاکیزه نگه داشتن محیط روستا و باغات اطراف آن، حداقل انتظاری است که روستاییان از ما دارند.

-  اگر در فصل تابستان به روستاگردی رفتید و هوس چیدن میوه کردید حتما با هماهنگی و اجازه صاحب باغ باشد و ترجیحا میوه را خریداری نمایید. خود را به جای صاحب باغ بگذارید و تصور کنید روزانه ده‌ها نفر چنین رفتاری با دسترنج شما داشته باشند.

-  روستا محل زندگی مردم است و شوخی و شادی و آواز خواندن با صدای بلند به معنای ایجاد مزاحمت برای ساکنین روستا است