مازندران را بیشتر به طبیعتش می‌شناسند، به کوه و رود و جنگل، به دریای کاسپین و سواحل شنی زیبای آن. اما بعضی از شهر‌هایش عجیب با تاریخ عجین شده‌اند چه بسا آثار تاریخیِ آن هم‌سنگ با آثار طبیعی است. بهشهر یکی از این شهر‌ها است. در شرق مازندران قرار دارد، غار باستانی هوتو و کمربند در این شهر واقع شده است، تالاب میانکاله و منطقه حفاظت شده هزارجریب را دارد، در همان هزارجریب قبرستان سفیدچاه را هم قرار دارد، باغ عباس‌آباد و باغ چهلستون اشرف هم از آثار تاریخی دیگرش است، باغ چشمه عمارت هم هست؛ مگر نه این‌که روزگاری پایتخت تابستانی صفویان بوده پس باید آثار تاریخی چند صدساله هم داشته باشد.
90 کیلومتر که از بهشهر به سمت جنوب شرقی پیش بروید – یعنی به سمت سمنان- به روستایی تاریخی توریستی می‌رسید به نام «سرخ گریوه» یا «سرخ گریه» که در بخش یانه‌سر هزارجریب قرار دارد. این روستای زیبا با طبیعتی بکر و مردمی که شغل بیشتر آن‌ها دامداری است، به عنوان آخرین روستای مازندران شناخته می‌شود که در مرز میان مازندران و سمنان واقع شده است. این روستا با چشمه‌علی دامغان یک ساعت فاصله دارد. همین مناظر طبیعی و نزدیکی‌اش به چشمه‌علی و وجود خانه تاریخی «احمدعلی‌خان هزار جریبی» می‌تواند باعث رونق گردشگری این روستا شده و گردشگری پایدار را در منطقه پدید آورد.
این بنا که قدمتش به دوره قاجار برمی‌گردد، با همان شیوه معماری قاجاری و سقف شیروانی که در شمال ایران معمول بوده ساخته شده، سقفش از سفال پوشیده شده و نمای ساختمان از آجر قرمز رنگ است. این بنای مستطیل شکل دارای دو در ورودی در طرفین است که بیشتر تزئینات آن در قسمت شاه نشین قرار دارد همراه با گل و برگهای رنگ شده، ارسی‌های زیبایی نیز دارد. این بنا روزگاری مسکونی بوده و وارثانی دارد اما در حال حاضر کسی در آن سکونت ندارد و نیاز به مرمت و تعمیر دارد. می‌توان آن را مرمت کرد تا هم از ویرانی بیشتر در امان باشد و هم تبدیل به موزه، کافه یا اقامتگاه بوم‌گردی شود تا مردم بتوانند از نزدیک این بنای قدیمی را ببینند.