خراسان جنوبی به مرکزیت بیرجند استان شرقی ایران است که از جنوب به سیستان و بلوچستان و کرمان، از شمال به خراسان رضوی، از غرب به یزد و اصفهان، از شمال غربی به سمنان، و از جنوب غربی به یزد منتهی می شود. این استان همچنین از سمت شرق مرز مشترکی با افغانستان دارد. به دلیل موقعیت خاص این استان از منظر قرارگرفتن در مسیر محورهای ارتباطی استان های جنوبی کشور با مشهد، محل تردد اقوام مختلف و نیز محل زیست اقوام مختلف از جمله بلوچ ها و نیز هم وطنان سنی مذهبمان است. امروزه استفاده از لباس سنتی و محلی در استان خراسان جنوبی فقط در برخی روستاها رایج است و مردمان شهری از این سنت پیروی نمی کنند.
زنان این استان بسته به نوع فصل نوعی چارقد به سر می کنند که به زبان محلی به آن چرقت می گویند که به شکل مثلثی روی سر قرار می گیرد. آنها گاهاً دستمالی روی چارقد خود می بندند که عموماً تیره رنگ است و به آن دسمال سر می گویند. هر چند در جشن ها دستمال سر را به رنگ های شاد از جمله قرمز انتخاب می کنند. زنان خراسانی زیر چارقد خود کلاهی به نام ارقچی یا همان عرقچین به سر می کنند. قدیفه و کیش که نوعی پوشش شبه چادر است نیز از مهم ترین سرپوش های زنان خراسان جنوبی است. لباس اصلی ایشان پیراهنی تا زیر کمر، با سه دکمه در جلو است. پاچین را دور پا می بندند. و روی پیراهنشان کتی کوتاه و یک جلیقه می پوشند. آنها به دور کمر نیز شالی پارچه ای می پیچند. دامن بلند چین دار نیز بخش مهمی از پوشش این زنان است. یَل که جلیقه ای بلندتر است و شلیته یا همان دامن چین دار نیز در میان این زنان رایج است. آنها از نوعی پاپوش چرمی با پاشنۀ استخوانی استفاده می کنند که طبلک استخوانی نام دارد. هر چند گاهی گیوه و کفش گرجی، کفش ارسی و گالش نیز به پا می کنند.
مردان نیز پالتویی بلند به تن می کنند و شالی بر سر می نهند. رنگ لباس زنان شاد و به رنگ-های سبز، قرمز یا آبی است. لازم به ذکر است بافت نوعی جوراب خاص به اسم هفت رنگ نیز در بیرجند مرسوم است. در میان مناطق مختلف این استان، روستای چنشت به دلیل استفاده از لباس های محلی خاص شهرت دارد. این روستا از توابع بخش سربیشه است.
