محمد‌رضا لطفی ردیف‌دان، موسیقی‌دان، آهنگ‌ساز، نوازنده‌ی برجسته‌ی تار، سه‌تار ، کمانچه، پژوهشگر و مدرس موسیقی‌سنتی ایران به‌تاریخ 17 دی‌ماه 1325 در شهر گرگان متولد شد. پدر و مادر او هر دو معلم بودند. او می‌‌گوید با تار برادرش بزرگ شده است. وی تحصیلات عمومی‌اش را در گرگان گذراند سپس برای آموزش تار به تهران آمد و در کلاس‌های هنرستان عالی موسیقی ملی شرکت کرد. لطفی به‌مدت 5 سال از محضر اساتیدی چون علی‌اکبر شهنازی و حبیب‌الله صالحی استفاده کرد و با اساتیدی چون حسین علیزاده و داریوش طلائی در کلاس‌های آزاد هنرستان موسیقی آشنا شد.
در دوره‌ی هنرستان بود که به‌دعوت حسین دهلوی به ارکستر استاد صبا رفت و در آنجا به‌عنوان نوازنده‌ی تار مشغول شد. در سال 1352 به دانشگاه هنرهای زیبای تهران راه یافت و با عنوان رساله‌ی "موسیقیِ آوازیِ ایران- مکتب اصفهان و تبریز" فارغ التحصیل شد. وی برای مدت کوتاهی مدیر‌گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا بود که پس از یک سال و اندی از این سمت استعفا داد. محمد‌رضا لطفی فعالیت رسمی خود را در عرصه‌ی موسیقی از سال 1350 آغاز کرد و با حمایت هوشنگ ابتهاج (شاعر) گروهی تشکیل داد که بنا به‌خواست ابتهاج به بازآفرینی ساخته‌های گذشتگان پرداختند و از آنجایی که اولین ساخته‌ی این گروه بازآفرینی ساخته‌ای از علی‌اکبر شیدا (موسیقی‌دان دوره‌ی قاجار) بود نام گروه را شیدا گذاشتند.
ابتهاج برای معرفی بهتر کارهای این گروه، در رادیو برنامه‌ای به‌نام گلچین هفته را پایه گذاشت که هر جمعه صبح، به پخش کارهای گروه شیدا می‌پرداخت. سرانجام در سال 1357 پس از واقعه‌ی 17 شهریور ابتدا لطفی و به‌دنبالش گروه شیدا و یک روز پس از آن هوشنگ ابتهاج از رادیو استعفا دادند. پس از این استعفای دسته‌جمعی لطفی به‌همراه گروهش در کانون فرهنگی چاووش فعالیت‌های خود را از سر گرفتند. کانون چاووش متشکل از گروه شیدا با سرپرستی لطفی و گروه عارف که از آهنگسازان به‌نامی چون حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان تشکیل شده بود. این دو گروه تا قبل از انقلاب آهنگ‌هایی را به‌شکل مخفیانه در زیرزمین خانه‌ی لطفی ضبط و روانه‌ی بازار می‌کردند ترانه‌ی معروف "ایران ای سرای امید" از آهنگ‌های معروف این زمان است.
لطفی از تاثیرگذارترین افرادی است که ساز سه‌تار را در ایران مطرح کرد سال 1362 هم‌زمان با انتشار آلبوم "به یاد درویش‌خان" شور و شوق زیادی در میان جوانان برای آموزش سه‌تار به راه افتاد به‌حدی که کانون چاووش از عهده‌ی آموزش آنان بر نمی‌آمد. لطفی سال‌های 1365 تا 1385 را در کشور آمریکا گذراند و در سال 85 پس از بازگشت به ایران در مکتب خانه‌ی میرزا عبدالله به آموزش شاگردان پرداخت. این هنرمند شهیر در دوازدهم اردیبهشت 1393 در اثر سرطان دارفانی را وداع گفت. و در گرگان به خاک سپرده شد.