زیبایی و کیفیت فرش ایرانی بر همگان واضح و مبرهن است. فرش طالقان نیز یکی از این نمونه هاست و پیشنه ای در حدود صد و پنجاه سال دارد. این فرش در زمرهی بافته های روستایی ایران به شمار می رود، ذهنی بافت است و از نقوش شکسته و هندسی فوق العاده ایی برخوردار است.
در فرش طالقان قرینه بودن چندان معنا ندارد و همین ویژگی و سادگی نقوش از مهم ترین خصیصه هایی است که زیبایی این فرش را دوچندان می کند. بافندهی طالقانی از محیط پیرامون و فرش هایی که دیده الهام گرفته ولی ذهنیت خود را بافته است و چنان ساده انگارانه این کار را می کند که اغلب نگاره ها اسم خاصی ندارد و حتی برخی نگاره ها به اسم اولین کسی که آن را بر فرش خود بافته و در واقع زاییدهی ذهن اوست نامگذاری می شود. این نقش مایه ها به شش گروه تقسیم بندی شده است که عبارتند از: نقوش گیاهی، نقوش حیوانی، نقوش انسانی، نقوش برگرفته از طبیعت، نقوش برگرفته از اشیا و نقوش ابتکاری
. از منظر فنی فرش طالقان در شمار فرش های درشت بافت قرار می گیرد. به طور کلی فرش ها از نظر رج شمار(تعداد گرهها) به سه گروه تقسیم می شوند؛ فرشهایی که رج شمار آنها کمتر از 40 باشد، درشت بافت نامیده می شوند. نوع گره فرش طالقان متقارن یا ترکی است. در گویش محلی به چله "تان" گفته می شود و الیاف آن از جنس پنبه است. غالباً چله کشی بر روی دار عمودی، به دست بافنده و با کمک همسایه ها یا دوستان انجام می گیرد.
در طالقان فرش بیشتر در ابعاد کوچک بافته می شود و علت این امر کوچک بودن محل بافت است. اکثر فرش ها کوچکتر از دو در سه متر و به شکل قالیچه بافته میشوند. الیاف خامه یا بافت در طالقان از گذشته تا به امروز از جنس پشم گوسفندان منطقه بوده است. در اصطلاح محلی به عملیات ریسندگی و تبدیل پشم به خامه رشتن گفته می شود. بافنده ها گاهی شعرهایی نیز به هنگام بافت زمزمه می کنند مانند: گپی میان گپ نیوز/ اسپی میان زرد نیوز (درمیان صحبت دیگران حرف نزن/ در بین رنگ سفید از رنگ زرد استفاده نکن) در این شعر استفاده از رنگ زرد در زمینه سفید همون قطع کردن صحبت دیگران مذمت شده است. استفاده از رنگ زرد بین رنگ سفید به دلیل تنالیتهی مشابه، قدرت و زیبایی آن را کم میکند که بافنده به طور غریزی به این مساله آگاه بوده است.