موزه میاندوآب
میاندوآبموزهی تاریخی میاندوآب به‌سال 1346 خورشیدی در شهر میاندوآب خیابان امام‌خمینی در داخل پارک معلم بازگشایی شد. شهر میاندوآب واقع در استان آذربایجان‌غربی، در جنوب دریاچه ارومیه و میان دو رود زرینه‌رود و سیمینه‌رود قرار گرفته است و علت نام‌گذاری آن نیز وجود همین دو رود است. آثار باستانی بسیاری در اطراف این شهر کشف شده است که نشان از قدمت طولانی و اسکان انسان در منطقه دارد. برخی از اقلام کشف شده در این منطقه در موزه‌ی میاندوآب نگهداری می‌شود. تعداد اشیایی موزه بالغ بر 270 شی است و دوران تاریخی از هزاره‌ی پنجم قبل از میلاد تا دوران معاصر را در برمی‌گیرد.
موزه‌ی میاندوآب دارای هشت قسمت است که عبارتند از 1- آثار مفرغی پیش از تاریخ؛ 2- سفالینه‌ها و مفرغ‌های دوران اسلامی، 3- سکه‌ها؛ 4- مفرغینه-ها و سفالینه‌های مکشوفه در استان لرستان؛ 5- هنرهای تزیینی؛ 6- هنرهای ملی؛ 7- مردم‌شناسی؛ 8- آثار سنگی و شیشیه‌ای. از جمله اشیایی که در این موزه نگهداری می‌شود می‌توان به ریتون‌ها اشاره کرد. ریتون‌ها از هزاره‌ی چهارم قبل از میلاد در ایران مورد استفاده بوده‌اند. استفاده از این نوع ظروف آشامیدنی در ایران باستان بسیار متداول بوده است و تا پایان دوره ساسانی می-توان انواع مختلفی از این نوع ظروف را مشاهده کرد. به‌نظر می‌رسد استفاده از ظروف مزین و آراسته برای آشامیدن در مراسم رسمی و مذهبی مورد توجه فراوانی بوده است.
روش کلی در ساخت ریتون‌ها استفاده از اشکال جانوران در ساخت و ترکیب آنهاست. دقت به مجموعه جانوران مورد استفاده نشان می‌دهد که به‌طور حتم عقاید فرهنگی و اساطیری در انتخاب این جانوران موثر بوده است. شاید اعتقاد به انتقال نیروی جانور به‌انسان از طریق مایع درون ریتون موجب تنوع و فراوانی آنها شده باشد. به-نظر می‌رسد استفاده از این ظروف امری پذیرفته شده بوده است چرا که سبک‌های هنری مختلفی را می‌توان در میان انواع ریتون-ها شناسایی کرد. ریتون‌ها انواع مختلفی دارند و با مواد و مصالح مختلفی اعم از فلزات و گل ساخته می‌شدند. ریتون‌های موزه‌ی میاندوآب در دسته‌ی ریتون‌های کوزه‌ای شکل قرار می‌گیرد. این گروه از ریتون‌ها بسیار ساده است و اغلب از جنس سفال ساخته شده‌اند.
در ساخت شکل حیوانات دقت زیادی به‌کار گرفته نشده است و همین امر تشخیص نوع حیوانات را در اغلب موارد با مشکل مواجه می‌سازد. حیوانات استفاده شده عبارتند از گاو، بز، اسب و مورچه‌خوار.