گبه یک دست بافته‌ی زیبا و رنگارنگ با پرزهای بلند است که بافت آن منحصراً در میان عشایر ایران رواج دارد و عموماً به عنوان زیرانداز از آن استفاده می شود. علت نامگذاری این دست بافته‌ی عشایری بلندی پرزهای آن است، چنانکه که در لغت نامه‌ی دهخدا آمده است:«نوعی قالی که پودی دراز دارد» و گاه به آن خرسک هم اطلاق میشود.
قدیمی ترین سند تاریخی که از کاربرد گبه در دست داریم و نشان از جایگاه سلطنتی ویژه‌ی آن دارد به دوران صفوی بازمی گردد؛ شاه طهماسب صفوی برای پذیرایی از همایون، شاه پناهنده‌ی هندوستان، دستور داد که « قالی های ابریشمی خراسان و گبه و نمدهای جامی و سوزنی ها بیندازند». همچنین اشاره هایی به گبه در میان گزارش ها و پژوهش های اروپاییان و آمریکاییان از اواخر سده‌ی نوزدهم میلادی از رونق صادرات این دستبافته در آن دوران حکایت دارد. نرمی و لطافت و درخشندگی گبه از خصیصه های ممتاز آن است که علاوه بر اینکه آن را به یک زیرانداز عالی برای چادرهای عشایر تبدیل می کند، حتی گاهی از آن به عنوان روانداز به جای لحاف و پتو نیز استفاده می شود.
این دست بافته‌ی عشایرِ لر مانند فرش گره دار است، اما تفاوت آن با فرش در ضخامت تار، پود و پرز، بلندی پرزها، و مهمتر از آن ذهنی باف بودن آن است. زنان عشایر برای بافت گبه از هیچ نقشه ای استفاده نمی کنند و نقوش زیبای هندسی و حیوانی نقش بسته بر گبه های رنگارنگ عشایر لر تماماً برخاسته از تحلیل ذهنی و خاطره‌ی جمعی از طبیعتِ زندگی مردمان کوچ رو است؛ به گونه ای که بسیاری از این گبه ها گویی داستانی را دل طبیعت بازگو می کنند. ابعاد گبه ها عموماً کوچک است و گبه های هنرمندان کهگیلویه و بویراحمد بیشتر در ابعاد 1.5 در 2.2 متر بافته میشود. استفاده از چند ردیف پود در میان رجها (بین 3 تا 8) یکی دیگر از وجوه تمایز گبه از قالی است. درگبه های عشایر این استان پرزها از پشم خودرنگ، تارها از مخلوط پشم و مو و پود از جنس پشم است. از جمله نقوش بسیار مشهور در گبه های کهگیلویه و بویراحمد نقش حوض (ترنج های لوزی شکل در تعداد متنوع) و نقش شیر است.
گبه های شیری هم در میان خود عشایر از جایگاه ویژهای برخوردار است و از آن حس غرور، دلاوری و قدرت می گیرند و هم در میان خریداران بسیار محبوب است. این نقش که به صورت ذهنی و در تعداد بسیار اندک بافته میشود، توجه بسیاری از مجموعه داران ایرانی و خارجی را به خود جلب کرد تا جایی که گاهی به اشتباه گبه را به نام فرش شیری می شناختند. از دیگر نقوش رایج در این دست بافته می توان به چنگ، قاب قرآنی، گل و بلبل، گل خرده، کاجی، گل کلمی، و نقش سماوری اشاره کرد.