ابوبکر محمد بن زکریای رازی کیمیاگر، شیمی دان، فیزیک دان، فیلسوف و محقق ایرانی است. به گفته ی ابوریحان بیرونی وی در شعبان سال 251 هجری برابر با 865 میلادی در ری متولد شد و در تاریخ 313 هجری که مصادف است با 925 میلادی جهان فانی را وداع گفت. رازی مطالب و کشفیات بسیار مهم و ارزشمندی را در زمینه های پزشکی، کیمیاگری و فلسفه را در بیش از 184 کتاب و مقاله نگاشته است. او به پیشرفت ها و دانش پزشکی در کشورهای ایران، یونان و هند آگاه و آشنا بود و از طریق تحقیقات، مشاهدات و اکتشافات خود توانست پیشرفتهای زیادی در علم پزشکی به دست آورد. می توان گفت که رازی جزو اولین پزشکانی است که تجربه و آزمایش را وارد علم پزشکی کرد و نخستین متون تخصصی در مورد بیماری های کودکان نیز به او نسبت داده شده است.
از این رو برخی وی را پدر طب اطفال قلمداد کرده اند. رازی همچنین از پیشگامان جراحی مغزواعصاب و چشم بود. در زبان فارسی رازی به معنای اهل شهر ری است. ری شهری قدیمی و باستانی است که در دامنه های جنوبی البرز، جنوب دریای مازندران و در نزدیکی شهر تهران واقع شده است. رازی عمده ی فعالیت هایش را در همین شهر به انجام رساند. او اولین کسی بود که تفاوت بیماری آبله با سرخک را در کتاب ها و یاداشت هایش ذکر کرده است.
امروزه ما تمایل داریم پیشرفت های علمی را حاصل جنبش ها، پروژه ها، و نیروهای بزرگ اقتصادی که بر دنیا حاکم است، بدانیم و در این زمانه ی شلوغ فراموش کردن دانشمندانی چون رازی و تلاش هایی که برای دستیابی به پیشرفت های امروزی داشته است بسیار راحت است اما در حقیقت علم داروسازی و پزشکی باید بسیاری از زیرساخت های علمی و تاریخی خود را در تحقیقات و کشفیات این دانشمند قرن چهارم هجری ایران جستجو کند.