داریوش اول یکی از شاهان قدرتمند امپراطوری هخامنشی بود. سلطنت او با شورش هایی در سراسر ایران آغاز شد او با سرکوب شورش ها توانست حکومت را دست بگیرد از این میان بابلیان دو بار و منطقه ی شوش سه بار بر علیه او قیام کردند که همگی توسط او و سپاهیانش سرکوب شدند. داریوش ساخت بنایی که امروزه با نام تخت جمشید می شناسیم را در پایتخت جدیدش پرسپولیس آغاز کرد. از ویژگی های داریوش سازندگی و ایجاد تغییرات بود و همین خصوصیات وی را در زمره ی ادامه دهندگان میراث کوروش بزرگ قرار داد.
او نظام اداری و حقوقی ایران را اصلاح کرد. افلاطون معتقد بود که قوانین داریوش از دلایل ادامه پیداکردن تمدن بزرگ هخامنشی بود. وی همچنین تجارت را در داخل و خارج از امپراطوری ایران گسترش داد. همه ی تابعان حکومت داریوش همانند دوران کوروش بزرگ از آزادی دینی برخوردار بودند. او همانند سایر پادشاهان ایران از مخالفان جدی برده برداری بود که در زمان خودش این تفکر نوعی انقلاب محسوب می شد.
یکی از مناطقی که داریوش بزرگ در آن به آبادانی و فعالیت های ارزشمند دست زد مصر باستان است. در آنجا او فرمان ساخت معبد ممفیس و معبد هیبس را داد همچنین در سایس بنایی را برافراشت به نام خانه ی زندگی که بزرگترین مدرسه ی پزشکی مصر لقب گرفت.