بقعه‌ی شیخ شهاب الدین اهری

شیخ شهاب الدین محمود اهری از عرفای معروف قرن هفتم و هشتم هجری قمری بوده است. بنای این بقعه منسوب به شاه عباس اول صفوی است. ساخت حصار خشتی و گلی محوطه را نیز به امیرتیمور گورکان نسبت داده‌اند. این بنا در اواخر قرن دوزادهم هجری قمری توسط مصطفی‌قلی خان، حاکم منطقه مورد مرمت قرار گرفته است. مولف کتاب آثار باستانی آذربایجان، شیخ شهاب الدین را از نوادگان شیخ شهاب الدین سهروردی معرفی کرده که نسب او به ابوبکر، خلیفه‌ی اول می‌رسد. بنای فعلی بقعه منسوب به دوره‌ی صفویان است.

در طرفین ایوان اصلی دو مناره‌ی قطور وجود دارد که بلندی آنها بیش از ارتفاع ایوان نیست. البته ممکن است که ساخت مناره‌ها به اتمام نرسیده باشد و یا در دوره‌های بعد قسمت فوقانی آن‌ها تخریب شده باشد. مسجد شیخ شهاب الدین واقع در جبهه‌ی شرقی این بقعه می‌باشد و دارای تزئینات زیبای گچ‌بری و مقرنس‌کاری است. در داخل حصار بقعه عمارتی به نام "نقاره‌خانه" وجود داشته که شامل چندین اتاق، دهلیز، راهرو، غرفه و حوض مرمر بوده است. محمدشاه قاجار در ایام ولیعهدی خود آن را تعمیر کرده بود اما امروزه از این بخش از عمارت اثری برجای نمانده است.