موزهی موسیقی ایران در محلهی تجریش تهران قرار دارد. ساختمان موزه در حقیقت خانه باغ بزرگی است که در سال خورشیدی1351 در سه طبقه بهزیبایی طراحی و ساخته شده است و کاربری شخصی و مسکونی داشته است در سال 1382 مرمت آن آغاز شد و سرانجام در سال 1388 بازگشایی شد. این موزه بالغ بر سههزاروششصد مترمربع وسعت دارد.
موزه موسیقی با هدف نگهداری و پاسداشت موسیقی سنتی ایران و همچنین حفاظت از آثار موسیقیدانان ایرانی و معرفی آنها به عموم مردم آغاز بهکار کرد. موسیقی سنتی و اصیل ایرانی از دستگاهها، نغمهها آوازها و گوشههای مختلف تشکیل شده است. و قدمت آن به-سالها قبل از تولد عیسی مسیح علیهالسلام میرسد این موسیقی در طی نسلها و قرنها سینه به سینه تا به امروز بهیادگار مانده طبیعتاً بخشهای از آن در طی زمان حذف و یا تکمیل شده است. موسیقی ایران بر کشورهای مختلفی همچون افغانستان، پاکستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و یونان تاثیر گذاشته است. ردیفهای موسیقی ایرانی امروزه در فهرست میراث ناملموس جهانی بهثبت رسیده است.
موزه موسیقی ایران دارای هفت بخش کلی است که عبارتند از 1- سالن نمایش سازها، در این بخش انواع سازهای اصیل و سنتی ایران از کوبهای و آرشهای و مضرابی گرفته تا سازهای خاص مناطق بومی ایران نمایش داده میشود که کدام از این سازها در سالن مخصوص بهخود نگهداری میشود؛ 2- بخش گنجینهی موزه، در این قسمت سازهای قدیمی و یا سازهایی که متعلق به موسیقیدانان و نوازندگان سرشناس است نگهداری میشود از این میان میتوان بهسازهای تخصصی افرادی چون کیهان کلهر (نوازندهی نامی و معاصر کمانچه)، میرزا عبدالله فراهانی (استاد برجسته و نوازندهی شهیر تار و سهتار در دوران قاجار) و بسیاری دگر اشاره کرد؛ 3- بخش آرشیو صوتی تصویری، این قسمت آرشیو بزرگ و ارزشمند مجموعه است که در آن هزاران ساعت آثار صوتی و هزاران قطعه عکس قدیمی نگهداری میشود؛ 4- نمایشگاه تجهیزات ضبط و پخش صوت، همانطور که از نامش پیداست در این قسمت از دستگاههای مربوط بهضبط و پخش صوت از گذشته تا به امروز مانند گرامافون، دستگاه فنوگراف، نوار کاست، ضبط صوت و غیره نمایش داده میشود؛ 5-کارگاه ساخت و مرمت ساز، این قسمت که در زیرزمین مجموعه واقع شده است به مرمت سازهای قدیمی و ساخت سازهای تخصصی توسط اساتید باتجربهای چون بیاض امیر عطایی و هنرمندان زبردست دیگری اختصاص دارد؛ 6- کتابخانه تخصصی موسیقی.