خانه موزه شهید مدرس
تهرانسید حسن طباطبایی زواره که بعدها به «مدرس» معروف شد، در سال ۱۲۴۹ شمسی در زواره اصفهان دیده به جهان گشود. مدرس در زمره مجتهدان ناظر بر مجلس شورای ملی و همینطور چندین دوره نماینده مردم تهران در مجلس نیز بود. مدرس در دوره سوم مجلس هم نماینده مردم تهران بود اما این دوره از مجلس شورای ملی به علت فشار خارجی و همچنین شروع جنگ جهانی اول یک سال بیشتر دوام نیاورد.
شهرت مدرس به دلیل مخالفت با اقدامات رضاشاه پهلوی بود که نتیجه آن تبعید خواف و پس از آن کاشمر بود. او در نهایت در همان تبعیدگاه خود، در سال 1316 خورشیدی به دستور رضا شاه کشته شد. در تقویم خورشیدی، 10 آذر ماه هر سال به عنوان روز مجلس نام‌گذاری شده که علت این نام گذاری شهادت آیت‌الله سیدحسن مدرس در روز دهم آذر ماه سال 1316 است.
مدرس در دوران نمایندگی مجلس، در منزل سابق وزیر مختار فرانسه در تهران زندگی کرد. عمارتی زیبا و تاریخی که در چهار راه سرچشمه، گذر میرزا محمود وزیر و در بن بستی به نام خودش، «بن بست مدرس»، جای دارد.
اهمیت خانه مدرس نه تنها به واسطه جلوه‌های معماری، بلکه به خاطر رویدادها و وقایع سیاسی است که در آن رخ داده است. خانه مدرس که در دوره قاجار و بر اساس الگوی معماری سنتی ایران ساخته شده است دارای اجزای مختلفی است که شامل سه حیاط مرکزی، اتاقها، راهروها و حوضخانه است.
این بنا نه تنها محل سکونت شهید مدرس، بلکه محل فعالیتهای گسترده اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ایشان نیز بوده است؛ از این رو خانه دارای فضاهای اندرونی و بیرونی است که شامل یک بخش اندرونی که محل سکونت ساکنین منزل و دو بخش بیرونی متشکل از فضاهای تدریس و تفسیر و همچنین فضاهایی جهت ملاقات‌های مردمی و ملاقات با سیاسیون بوده است.
این خانهی قدیمی روزگاری محل رفت و آمد چهرههای بزرگ تاریخ، سیاست و حتی هنر از جمله حسن پیرنیا یا موتمنالملک، مشیرالدوله، وثوقالدوله، مستوفیالممالک، ملک الشعرای بهار، مصدق و درنهایت رضاخان بوده است. در این خانه بسیاری از تصمیمات سرنوشت ساز تاریخ ایران رقم خورده است از جمله پیش‌نویس برخی از مواد قانون مدنی و قانون عدلیه در آن نوشته شده است.
این عمارت که مدت زیادی رها شده بود، سرانجام در سال ۱۳۹۳ توسط حاج محمد انصاری خریداری و پس از مرمت با عنوان«خانه موزه شهید مدرس» با هدف فعالیتهای فرهنگی، پژوهشی و اجتماعی و نیز گردآوری مستندات موزهای مرتبط با مدرس احیا شد.