استان خراسان رضوی به واسطه ی وجود حرم امام هشتم شیعیان، یکی از مهم ترین استان های مذهبی ایران است. این استان دارای قدمت فراوان و فرهنگی غنی است که در تمام زمینه ها از جمله غذاهای این استان نمود پیدا کرده است. مردم این منطقه از ایران، غذاهایی سنتی متناسب با نوع مراسم و مناسبات طبخ می کنند که هر یک طعم، بو و مزه ی منحصر به فرد خود را دارد. شله مشهدی، یکی از رایج ترین و خوش مزه ترین غذاهای سنتی خاص مشهد است که با نام شله در این شهر شناخته می شود و قدمت آن به دوران قاجار برمی گردد. این غذا نوعی آش است که مشهدی ها به عنوان نذری در مراسم مذهبی، پایان محرم و صفر، مراسم عزا و شادی و در هر مراسمی که بخواهند کمی رنگ و بوی سنتی داشته باشد آن را بار می گذارند. شله غذایی سنگین است که طرفداران زیادی دارد و می توان از آن به عنوان یک وعده ی غذایی کامل استفاده کرد.
شله مشهدی معمولاً مقداری تند و تیز، غلیظ، کش دار و در ظاهر غذایی شبیه به حلیم است، با این تفاوت که در این غذا از گوشت گردن گوساله و گوسفند بدون استخوان، چربی گوسفند (دنبه)، پیاز، بلغور گندم، برنج، حبوباتی نظیر لوبیا سفید، لوبیا چیتی، ماش و نخود، ادویه جات فراوان: پودر جوز هندی، پودر زنجبیل و پودر هل، فلفل سیاه و نمک استفاده می شود ولی در حلیم فقط از گندم استفاده می شود. طبخ این غذا پرهزینه و پرزحمت است و به دلیل زمان زیاد مورد نیاز برای پخت آن، مردم مشهد به ندرت این غذا را در منازل خود و به عنوان وعده های غذایی روزانه می پزند. در سایر شهرهای خراسان نیز این غذای سنتی و بومی با تفاوت هایی تهیه و طبخ می شود. در حالت اصیل، پس از کشیدن شله، معمولاً روی آن مقداری «قیمه» ریخته و با نان سنگک و پنیر و سبزی میل می کنند.