فرش اراک زمانی مرکز مبادلات تجاری همه ی فرش های منطقه و میدان تحولات تولید این کالا بود. از سابقه ی قالی بافی قبل از ساخت شهر اراک اطلاعات کافی در دسترس نیست، اما به سبب وجود مراکز قالی بافی در اطراف اراک مانند کاشان، قم و اصفهان میتوان متصور شد که قالی بافی در منطقه ی اراک سابقه ی زیادی داشته است.
ساروق از جمله مناطق پر آوازه ی استان مرکزی در زمینه ی قالی بافی است. فرش ساروق بافت محکم و به نسبت ظریفی دارد، بافنده های محلی روش پودگذاری خاصی دارند به اینگونه که بعد از هر ردیف گره دو نخ پود اضافه می کنند و گاهی در فاصله ی بین 5 تا 10 ردیف گره، پود اضافی دیگری را نیز می گذارند.
طرح فرش های آن با الگوبرداری از قالی های طرح اسلیمی اصفهان، در کیفیتی نازلتر با زمینه ی قرمز روناسی و ترنج ظریف لوزی شکل، به رنگ آبی کمرنگ انجام می شود. از طرح ترنج ساروق نمونه های مشابهی در قم، قزوین، ساوه و گلپایگان نیز بافته می شود. بافنده های ساروق بیشتر حاشیه ی فرشهای خود را با نقوش سماوری و خرچنگی با نقش های کلاسیک شاه عباسی تزئین می کنند.
از نمونه های تاریخی قالی ساروق میتوان به قالی اتاق خواب سابق رضا شاه در کاخ موزه ی سبز اشاره کرد. این قالیچه دارای طرح لچک و ترنج کف ساده و جنس پرز آن از ابریشم است. فرش های منطقه ی اراک را از حیث چگونگی طرح به چهار دسته میتوان تقسیم کرد: مرحله اول به قبل از صد سال اخیر برمی گردد؛ یعنی زمانی که فرش اراک، به عنوان یک کالای تجاری و صادراتی، دستخوش تغییر و تحول شد. مرحله ی دوم به آغاز گسترش تجارت خانه های خارجی در منطقه ی اراک برمی گردد.
در این سالها که از دوران ناصرالدین شاه قاجار آغاز شد و تا اوایل دوران پهلوی ادامه پیدا کرد، به دلیل نفوذ فرهنگی و اعمال سلیقه از سوی عاملان صادرات فرش منطقه تحت تاثیر طرح ها، نقوش و رنگ آمیزی اروپایی قرار گرفت. در این دوره است که استفاده از نخ های ظریف و به اصطلاح فرنگی، رایج می شود. مرحله سوم که سالهای 1310 تا 1370 را شامل می شود با همکاری اداره ی هنرهای زیبا فرصت خوبی برای احیای فرش اراک و سایر نقاط ایران فراهم شد و مرحله ی چهارم که تا به امروز ادامه دارد دورانی است که فرش این منطقه به تولیدات محلی روی آورده است.
